زندگی پر از سوال می دونم
رسیدن به تو خیال می دونم
تو میگی یه روزی مال من میشی
اما موندنت محاله می دونم
تو میگی شبا دعامون می کنی
چشمه چات زلاله می دونم
تو میگی پرنده شیم بریم هوا
غصه ما دوتا باله می دونم
چشم من پر از غم نبودنه
دل تو پر از ملاله می دونم
طاقتم دیگه داره تموم میشه
صبر تو رو به زوال می دونم
آره می ری و نمی پرسی که این
دل عاشق در چه حال می دونم
می خوام یه قصری بسازم پنجره هاش آبی باشه
من باشم و تو بشی یک شب مهتابی باشه
می خوام یه کاری بکنم شاید بگی دوسم داری
می خوام یه حرفی بزنم که دیگه تنهام نذاری
می خوام برات از آسمون یاسای خوشبو بچینم
می خوام شبا عکس تو رو تو خواب گلها ببینم
می خوام که جادوت بکنم همیشه پیشم بمونی
از تو کتاب زندگیم یه حرف رنگی بخونی
امشب می خوام برای تو یه فال حافظ بگیرم
اگر که خوب در نیومد به احترامت بمیرم
امشب می خوام تا خود صبح فقط برات دعا کنم
برای خوشبخت شدنت خدا خدا خدا کنم
امشب می خوام رو آسمون عکس چشات رو بکشم
اگه نگاهم نکنی ناز نگاتو بکشم
در آن شب ساقیا در دل نوای آشنایی بود.
ندانستم که فرجامش به هجران و جدایی بود.
توگفتی با تو می مانم سرود عشق می خوانم.
ولی آواز و شعر تو نوای بی نوایی بود.
تو یار و یاورم بودی تو تنها باورم بودی.
تو وجود و ساغرم بودی.
من از هجر تو ای نازم چگونه با دلم سازم.
پس از تو سوز و آوازم نوای بی نوایی بود.
چه ایامی به بیداری چه شب هایی به بیماری
کبوتر های فکر من به عشق تو هوایی بود.